"Het is nu een Schepers",

zei hij onder het verder lopen.

Een half uur eerder had hij de klas aan het werk gezet met een opdracht in de richting van:

"De zwarte vogels zaten op de kale takken in het sombere bos ".

Op de tekentafels lagen een vel papier, pen en kwasten, houtskool, een potje Oost-Indische inkt en een assortiment waterverf. Enthousiast ging ieder aan de slag.

Ik had er plezier in gekregen, dank zij Schepers, de tekenleraar.
Vanaf de lagere school had ik problemen met netjes schrijven en tekenen, maar op de PA ging het veel beter. Niet alleen de onderwijsschetsen over de kringloop zee-verdamping-neerslag-rivieren, of de polder met molens en ringvaart, maar ook het vrije tekenen/schilderen op muziek (De Hal van de Bergkoning), deed ik met veel overgave.

Met houtskool zette ik nu een bos neer van lugubere bomen met schonkige takken. De zwarte silhouetten van vogels staken af tegen een wolkeloze lucht. De ondergaande zon was al achter het bos verdwenen. Door wat verdunde inkt leek er een kille grondmist te hangen.

"Dat ziet er goed uit", hoorde ik Schepers ineens zeggen. Hij kwam naast me zitten, doopte z'n vingers in het water, dipte wat verf op en smeerveegde dat tussen de bomen door. "Kijk, zo heeft het wat meer kleurdiepte en blijft het toch somber". Ik bedankte hem en wilde datzelfde effect nog wat doorzetten. "Maar je kunt het niet in je examenmap doen, want het is nu geen "Van Hensbergen" meer. En hij stond op om verder te lopen.

Een paar maanden later moesten we onze examenmap inleveren. Er zaten wat opdrachten in waarmee onze tekenkwaliteit als schoolmeester werd gekwalificeerd en wat vrije tekeningen voor de creativiteitsbeoordeling. De map zouden we terugkrijgen, als hij er met de gecommitteerde een waardering aan gegeven had.

Weken later, we stonden weer 'ns met wat klasgenoten bij de entree te praten, kwam hij bij ons staan. Hij zei, dat ieder de komende dagen zijn tekenmap kon komen ophalen in de tekencaravan. "Maar jij niet, want jij hebt plagiaat gepleegd."

Hij lichtte de verbaasde omstanders toe, dat er in mijn map een tekening zat waarvan hij en de gecommitteerde dachten, dat ik ermee geknoeid had. Een zwarte afdruk van iemand anders waar ik met waterverf overheen had gekleurd.
"Ja", zei ik, "en toen was het een Van Hensbergen". Vol onbegrip keek hij me aan en ging door met zijn verhaal. Met de gecommitteerde had hij geprobeerd, de waterverf te verwijderen. Uiteindelijk bleef er een zwarte print van een weiland met bomen, afrastering en hek over. Daardoor had ik in plaats van een negen slechts een zeven gekregen voor tekenen. Hij liep door naar zijn tekenlokaal.

Hij had me niet gehoord, of niet begrepen? Ik heb dat nooit willen vragen. Ik was al blij met hem als tekenleraar en met die 7.
Dat had Meester Prins nooit kunnen denken. Ook niet, dat ik een goede hand had ontwikkeld voor bordschrijven.

Het meest jammerlijk vond ik dat die ene vrije waterverfopdracht, gemaakt onder het luisteren naar de Peer Gynt Suite, daardoor verloren is gegaan.
Die zwarte print was een kalenderblaadje waarvan ik de maanddata had afgesneden.
Dat goede-doelenkalendertje hing gewoon bij ons thuis in de huiskamer.

 

Dit is de eerste van een reeks herinneringen
die ik binnenkort hoop te publiceren op ons web.

Meedoen of suggesties voor Hertenduin-net-werk? 
Mail Jan van Hensbergen
 

Manhattan  Project  3.01
NL  3022 BL 54  
disclaimer     Q&A       contact
last update 09-02-2023 17:27